Montaż klimatyzacji

klimatyzacja budowa jednostki

Klimatyzacja z montażem - instrukcja

Instrukcja montażu klimatyzacji zawiera wszystkie informacje o wymaganych odstępach pomiędzy jednostkami a ścianami wokół urządzeń. Po prawidłowym wymierzeniu miejsc jednostki wewnętrznej oraz jednostki zewnętrznej możemy wykonać przewiert przez ścianę o średnicy około 5-6 cm. Odmierzamy odpowiednią długość przewodów, rur oraz odpływ skroplin i układamy całą instalację, zwracając szczególną uwagę na rury miedziane, które mogą ulec zagięciu.

Po przełożeniu całej instalacji i przykręceniu jednostek możemy przystąpić do kolejnego etapu montażu klimatyzacji. Klimatyzator ścienny posiada mosiężne przyłącza, które skręcamy z rurami miedzianymi poprzez wykonanie połączeń kielichowych. Adekwatnie łączymy też agregat zewnętrzny.

Ważnym elementem, o którym nie wolno zapomnieć, jest zachowanie spadku dla odpływu skroplin. Woda, która zbiera się w tacy ociekowej jednostki naściennej musi swobodnie odpływać. Prawidłowy montaż klimatyzacji wymaga wykonania próżni w układzie chłodniczym, która pozwoli pozbyć się powietrza oraz wilgoci. Czynności te wykonujemy przy pomocy pompy próżniowej z wakuometrem.

Ostatnim etapem jest podłączenie zasilania na jednostki. Po zakończeniu montażu klimatyzacji przeprowadzamy testowe uruchomienie i sprawdzamy parametry pracy urządzenia.

Montaż klimatyzacji z dokładnym opisem poszczególnych etapów

klimatyzator budowa z tyłu

Ważne w montażu klimatyzacji jest wybranie odpowiedniego miejsca dla jednostki wewnętrznej. Aby klimatyzator pracował poprawnie należy zapewnić odpowiednią odległość jednostki od sufitu. Zbyt mała odległość wpływa negatywnie na efektywność urządzenia, potrafi obniżyć jego wydajność i wygenerować niepożądane szumy. Gdy wymierzymy już odpowiednią wysokość jednostki musimy zwrócić uwagę na odległość z prawej i lewej strony klimatyzatora. W każdym montażu klimatyzacji musimy przewidzieć odpowiedni dla modelu urządzenia dostęp serwisowy. W przypadku awarii, serwisant musi posiadać dostęp do dolnych zatrzasków jednostki naściennej aby móc odchylić klimatyzator od ściany i wykonać sprawdzenie połączeń wewnętrznych. W razie problemów ze szczelnością układu chłodniczego lub odprowadzeniem skroplin, dostęp serwisowy jest bardzo ważny, sam demontaż przedniej obudowy nie pozwoli na poprawne sprawdzenie wszystkich instalacji. Problemy z elektroniką w klimatyzatorach ściennych zwykle nie sprawiają problemów z dostępem, ponieważ znajdują się w przedniej części urządzenia. Po wymierzeniu odpowiedniego miejsca możemy przystąpić do montażu uchwytu jednostki wewnętrznej. Uchwyt zwykle przypomina literę H i posiada przygotowane otwory pod kołki montażowe. Przy użyciu poziomicy ustawiamy uchwyt i zaznaczamy miejsca na kołki montażowe.

W każdym montażu klimatyzacji musimy zapewnić odprowadzenie skroplin z urządzenia. W większości klimatyzatorów taca ociekowa pozwala na odprowadzenie wody ze strony prawej oraz lewej, co znacznie ułatwia montaż. Najpewniejszym i najtańszym rozwiązaniem jest zapewnienie grawitacyjnego spadku dla instalacji kondensatu, do punktu ustalonego wspólnie z inwestorem przed przystąpieniem do montażu. W sytuacji gdzie grawitacyjne odprowadzenie skroplin jest niemożliwe, jesteśmy zmuszeni zamontować pompkę skroplin. Jest to dodatkowe urządzenie, które zbiera wodę z klimatyzatora i przepompowuje ją w dany punkt, wysokość i odległość przepompowanej wody zależna jest od wyboru pompki, zwykłe najmniejsza pompka wystarcza dla domowych klimatyzatorów. Zasada działania takich pompek jest dość prosta, magnetyczny pływak przesyła sygnał o napełnieniu się zbiornika i konieczności przepompowania wody do czasu jego opróżnienia.

Podczas montowania klimatyzacji w miarę możliwości warto także zaplanować aby odległość między jednostką wewnętrzną a zewnętrzną była możliwie jak najkrótsza. Krótka instalacja freonowa ograniczy koszty naszego montażu ale także obniża ona eksploatację sprężarki oraz pobór mocy elektrycznej. Umiejscowienie agregatu zewnętrznego jest głównie związane z wytycznymi jakie przewidują władze administracyjne budynku. Kierując się wizualną estetyką obiektu, często nie otrzymujemy zgody na montaż agregatu na elewacji budynku co niestety zawęża naszą przestrzeń balkonową. W takiej sytuacji klimatyzator musi zostać postawiony na stopach, często bez możliwości zakotwienia stóp w posadzce. Najlepszym rozwiązaniem w tej sytuacji jest zastosowanie gumowych stóp, które dodatkowo odbierają drgania powstałe na wskutek pracy sprężarki i wentylatora.

Rozwiązaniem zwykle korzystniejszym dla właściciela lokalu jest montaż klimatyzatora na wspornikach ściennych w kształcie litery L. W takim montażu wspornik przymocowany jest zwykle 4 śrubami do elewacji budynku a pod agregat podstawione zostają gumy antywibracyjne. Podczas przypadkowego uderzenia klimatyzatora, wspornik nie przesunie się i nie spowoduje uszkodzeń instalacji. Umiejscowienie agregatu nie wymaga też specjalnych osłon przed czynnikami zewnętrznymi o co często pytają klienci. Producenci urządzeń projektują tak klimatyzatory aby były one odpornę na nawet bardzo cięzkie warunki spowodowane nadmiernym nasłonecznieniem, opadom deszczu, śniegu czy innymi występującymi czynnikami nie tylko w naszym klimacie. Wytycznymi jakie przewidział producent dla montażu klimatyzacji jest zapewnienie odpowiedniego przepływu powietrza głównie dla agregatu zewnętrznego. Urządzenie pracujące w trybie chłodzenia wymaga studzenia wymiennika znajdującego się w agregacie. Aby proces przebiegał prawidłowo konieczne jest zaczerpywanie powietrza z tylnej oraz lewej części agregatu oraz możliwość swobodnej pracy wentylatora, który nie powinien posiadać przeszkód przed sobą. Każdy klimatyzator posiada w swojej specyfikacji dane na temat zalecanej odległości z jego tylnej, bocznej i przedniej strony. Tak jak w przypadku jednostki wewnętrznej tak agregatu zewnętrznego poza normami przepływu powietrza powinniśmy przewidzieć dostęp serwisowy w przypadku awarii. Nowe klimatyzatory zwykle posiadają zawory ze swojej prawej strony a elektronika znajduję się pod górną pokrywą. Monter klimatyzacji zawsze powinien zadbać o odpowiedni dostęp do urządzenia, ponieważ jest on konieczny do czyszczenia i prowadzenia napraw urządzenia, jest to istotne także dla jego właściciela, gdyż w okresie pogwarancyjnym może to zwiększyć znacząco koszty ewentualnych napraw.

Zdecydowanie najbardziej nieprzewidywalna i często bardzo czasochłonną kwestią jest wykonanie przewiertu przez ścianę zewnętrzną. Czas jaki zaplanowany został na montaż klimatyzacji może się w krótkim czasie okazać znacznie przedłużony gdy trafimy na bardzo twardą ścianę, czasem dodatkowo zbrojoną stalowymi prętami. Aby przeprowadzić wszystkie rury i przewody pomiędzy jednostkami zwykle potrzebujemy otworu w ścianie o średnicy około 50 mm. Wiertła przebiciowe i wiertarki o dużej mocy nie zawsze są w stanie dokonać pełnego przewiertu przez ścianę zewnętrzną, co wymaga od monterów niestandardowych rozwiązań i wydłuża czas ich pracy. Można przyjąć iż podstawowy montaż klimatyzacji typu split o niedużej mocy trwa zwykle około 6 h, jednak w niektórych sytuacjach ten czas może wydłużyć się nawet trzykrotnie.

Gdy najcięższe prace mamy już za sobą, czyli wykonaliśmy otwór w ścianie i uchwyty jednostek są już zamontowane możemy przystąpić do wymierzenia odpowiedniej długości instalacji freonowej, elektrycznej i odprowadzania skroplin. Rury miedziane w otulinie termicznej rozwijamy z kręgu do potrzebnej nam długości a następnie możemy wykonać kielichowanie, które pozwala na połączenie ze sobą jednostek. Skręcane połączenie w klimatyzatorach to mosiężne króćce z nakrętkami, które dociskają utworzone przez montera kielichy. Jest to metoda stosowana głównie w urządzeniach klimatyzacyjnych gdzie rury miedziane posiadają większy stopień miękkości i nie wymaga ona lutowania. Doświadczony monter klimatyzacji wie jak wykonać i ułożyć kielich podczas skręcania, co jest bardzo ważne dla zapewnienia szczelności układu chłodniczego. Zasilanie klimatyzacji dla małych jednostek domowych o mocy chłodniczej od 2,0 do 5,3 kW nie stwarza zwykle problemów z przyłączem elektrycznym, pobory mocy elektrycznej przez klimatyzator są około 3 razy mniejsze od jego nominalnej mocy chłodniczej, jaką podaje producent na tabliczce znamionowej. Mając już poprowadzoną instalację elektryczną i zamontowane jednostki możemy przystąpić do podłączenia rur i przewodów.

W kolejnym etapie instalacja chłodnicza musi zostać wypróżniowana. Wykonanie próżni pozwala pozbyć się powietrza oraz wilgoci, która bardzo negatywnie wpływa na układy chłodnicze. Do zaworu serwisowego agregatu podłączamy wąż z pompy próżniowej wykorzystując zawór otwierający. Próżnia wykonana poprzez pompę próżniową z wakuometrem jest także procesem w którym możemy ocenić szczelność naszego układu ponieważ po wyłączeniu pompy zawór magnetyczny odcina obwód i jeżeli wskazówka w wakuometrze nie zmienia swojego położenia możemy już stwierdzić czy nasze połączenia kielichowe są poprawnie wykonane. Klimatyzator posiada w sobie zamknięty czynnik chłodniczy, uzupełniony w ilości zgodnej z jego tabliczką znamionową. Aby uzupełnić układ gazem należy otworzyć zawory kątowe umiejscowione w agregacie, które oddzielały od siebie obie jednostki. Gdy czynnik chłodniczy rozejdzie się po całej instalacji możemy podać napięcie na klimatyzator i włączyć go pilotem.

Montowanie klimatyzacji mamy już zakończone, lecz musimy także sprawdzić poprawność pracy urządzenia. Zwykle ustawiamy tryb pracy na chłodzenie, zadajemy najniższą możliwą temperaturę, tak aby klimatyzator rozpoczął pracę. Sprawdzamy czy urządzenie reaguje na przekazywane przez pilot komendy i czy efekt chłodnego nawiewu jest odczuwalny, obserwując pracę jednostek. Obsługę pilota objaśmy użytkownikowi, aby wiedział jak odpowiednio ustawić pracę urządzenia dla zapewnienia najlepszego komfortu.